De Morgen bericht op zijn website over een wel heel snelle motard : de Morgen.   219 km/h op een nationale baan is snel onder om het even welke standaard. En de repliek van de motorrijder getuigde ook al niet van bijster veel wijsheid. Voor het toch al hoogst onwaarschijnlijke geval dat nonkel agent in een uiterst goede bui zou zijn en bereid zou zijn om een snelheidsovertreding van zo maar even 129 km/h door te vingers te zien, is een nog zwaardere vroegere overtreding toegeven, met zekerheid de beste garantie om toch nog zwaar de bon op te gaan.   En zo geschiedde. Onze snelle man pochte dat hij op dezelfde plek al ooit 270 km/h reed en mocht zijn rijbewijs, alsmede de sleutels van zijn machine, ter plaatse inleveren. En mag het op een nader te bepalen datum verder gaan uitleggen bij de rechter. Waar hij zich ongetwijfeld kan verwachten aan een zware sanctie.   De logica zelve natuurlijk. Wie de regels van het spel niet respecteert, moet op de blaren kunnen zitten. Geen probleem mee.   Maar toch ergert het hele verhaal mij enigszins.   De overtreding werd vastgesteld op nationale baan 20 ter hoogte van Guillerval, alwaar een maximumsnelheid van 90 km/h geldt.   Even kijken met Google Streetview geeft het volgende beeld van de N20 bij Guillerval:               U merkt het: twee maal twee rijvakken. Niets dan velden in de onmiddellijke omgeving. En heel druk ziet het er door de band ook niet uit. Af te gaan op de beelden is het verre van irreëel dat de betrokken motorrijder daar over een lege weg raasde. De enige die hij daar dan in gevaar bracht, was zichzelf. Dat is dan zijn beslissing, meen ik.   Bovendien : 90 km/h per uur op die weg?   Ik blijf erbij : wie de spelregels breekt, moet op de blaren zitten. Maar misschien wordt het toch eens tijd dat we het herschrijven van de spelregels bekijken?